بهار در ترانه ،احساس قصّه ی ماندگاریست، تولدیست در سرای زیبای عاطفه و شعریست در سایه ی روشن مهر . می توان نبض امید را در سرزمین شکفتن احساس کرد و گل واژه ی ایام را در گذر گاه خاطرات به یاد آورد . بهار نغمه ی موزون باران است ,  جرعه ای از ترنّم آبی عشق , روحی است که دل را در ساحل حضور به خلوت می آراید . نسیم مهر در کوچه های محبّت نوید عشق می دهد و آهنگ نفس های بهار , رویا را سرشار از شکوفه می کند . عمریست در بهار که خلوتگاه حضور در آن مانده است , و نهال احساس در آن غزل عشق می سراید .

بهار شکست غم در بغض امید است و تجلی گاه مشتاقان . غبار دل را در باران باید شست و صدای جویباران را در وسعت رهایی زمزمه کرد .  اندیشه ایست در معبر تنهایی , این نگاه آسمان است که در خلوت عشق , رویای  بی نهایت ذهن را در ساحل آرزو به زیبایی ستاره باران می کند . بهار سرفصلی است در روزهای زندگی , افقی ست از دریچه ی عا طفه ها . نوای محبّت بهانه ایست در تصوّر مهتاب , بهار است که آسمانی میکند حدیث یاد را در خلوت افکار .

سال 1392 بر همه ایرانیان و هم زبانان و  مردم با صفای اویرک مبارک!!!

مصیبت در گذشت آقای محمد ابراهیم پرهیزکاری را به خانواده گرامیشان تسلیت عرض نموده

طول عمر با عزت و سربلندی برای باز ماندگان و غفران و رحمت واسعه الهی برای آن سفر

کرده را از خداوند منان آرزومندیم.                                    ** خدایش بیامرزد**

سومین روز درگذشت: 21/12/91 واقع در روستای اویرک

گـــاهی باید سکــوت کنی...باید سنگ شوی

تا کســـی به عمق غصه ات پــی نبرد....

گـــاهی باید برای آرامش دیگران بغض خود را فرو دهــی

با اینکه نفســت بند می آید...

بایدتظاهر کنی به خوشــحالی هر چند برایت سخــت است....

باید بر خواهش هایـــت سرپوش بگذاری

تا متوجه ضعفــت نشوند

آنان که سکــوت مرگــبار تورا ترجبح دادند به صدای اندوهناکـــت.....

آری...دوریست که دوستــی می آورد

پس سکــوت کن و دور باش از مردمـــانی که دردت را حس نکردند...

بگذار خودشان به سویت آیند....

اول آنها ســـلام کنند....و اول آنها بخواهند....

یادت باشد..

.گـــاهی باید در دسترس نباشی تا به دنبالـــت باشـــند...